De drie landen-tiendaagse
Door: Tom en Pam
25 Mei 2011 | Cambodja, Khett Siem Reab
Vanuit Nepal vertrekken we voor een driedaagse stop naar Bangkok.
Via internet hebben we al in Nederland een vliegticket geboekt voor de reis van Kathmandu naar Bangkok. We vliegen met de Aziatische versie van Ryanair, genaamd Jetstar. Dit houdt helaas wel in dat we een tussenstop maken in Dehli en in totaal een kleine twaalf uur onderweg zijn.
Dit scheelt echter meer dan €200 p.p. dan wanneer we voor een rechtstreekse vlucht zouden kiezen. De keuze voor Jetstar is dus duidelijk.
Op het vliegveld aangekomen is de balie van Jetstar moelijk te vinden (lees: niet) en Tom vraagt bij de balie van Nepal Airlines of zij misschien weten waar Jetstar zijn balie heeft. Er wordt wat meewarrig gekeken en veel in walkietalkies gepraat. Er komt een man in stropdas (dus belangrijk) bij staan en hij geeft aan dat het in orde is en we bij balie twee kunnen inchecken.
De verbazing is groot als hij aangeeft dat we rechtstreeks naar Bangkok vliegen en niet via Dehli. Bij het verkrijgen van de boardingpas wordt de verbazing nog groter. We vliegen niet met Jetstar maar met Nepal Airlines. We vermoeden dat Jetstar failliet is en Nepal Airlines de passagiers heeft overgenomen, echter zien we tien minuten later de vlucht van Jetstar wel op de borden vermeld staan. Een vreemde situatie en we zijn wat sceptisch of alles wel gaat verlopen zoals we gaar zouden willen.
Hierna volgen de pech- en gelukmomenten elkaar in rap tempo op. Onze nieuwe vlucht is niet alleen rechtstreeks, hij vertrekt ook nog eerder.
Hierop besluiten we ons laatste Nepalese geld uit te geven aan koffie in plaats van aan ontbijt.
Helaas gooit een algeheel startverbod in verband met mist roet in het eten en lopen we forse vertraging op. Gelukkig hebben we geen aansluitende vlucht meer te halen dus die stress valt weg.
Door de vertraging en het lange wachten beginnen we honger te krijgen, maar Nepalees geld of dollars om eten te kopen hebben we niet meer voorhanden.
Gelukkig komt de stropdas van Nepal Airlines ons ophalen om ons naar een overheerlijk ontbijtbuffet te brengen ter compensatie voor de opgelopen vertraging; iets waarna de klanten van Jetstar kunnen fluiten. Hadden ze maar niet zo’n goedkoop ticket moeten boeken.
Uiteindelijk vertrekken we vier uur later dan gepland uit Kathmandu, maar komen we een uur eerder en een stuk minder vermoeid aan vanwege de rechtstreekse vlucht.
Na drie dagen Bangkok reizen we per bus door naar Cambodja. Aan de grens kunnen we een visum voor Cambodja regelen. In de Lonely planet en ook op internet lezen we horrorverhalen over oplichting, afgeven van valse visa voor belachelijk hoge prijzen en veel louche mensen die ons onze dollars op ingenieuze manieren afhandig willen maken.
We zijn dus gewaarschuwd en met enige voorzichtigheid stappen we vlak voor de grens de bus uit waar we binnen anderhalve seconde worden aangeklamd door 23 tuktuk-drivers die ons naar de grens willen brengen. We hadden gelezen dat deze rit van zes kilometer ons 80 Baht kost en de vrouw bevestigt dit. Het gaat voorspoedig; hoezo oplichterij en louche praktijken?
Deze gedachte duurt slechts 35 seconden want we zien dat ze van de weg afrijdt en naar een kantoortje rijdt waar ze aangeeft dat we aan de grens geen visum kunnen kopen en hier voor $25 dollar een visum moeten kopen. (oplichterij)
We zijn voorbereid en maken op felle wijze kenbaar dat we hier niet van gediend zijn en dat ze ons naar de grens moet brengen. Ze neemt direct haar verlies en rijdt nog 100 meter alvorens ze aangeeft dat we verder moeten lopen omdat ze niet verder mag rijden. Ook dit weigeren we te geloven.
We hebben in totaal 500 meter van de beoogde zes kilometer gereden sinds we de bus zijn uitgestapt en 80 Baht (twee Euro) betalen voor dit ritje naar een plek ver verwijderd van de grens is iets teveel van geode. We weigeren dan ook te betalen en bieden haar 20 Baht voor de moeite. Hier gaat ze niet mee akkoord en ze wordt vinnig; De heren van de illegale visumverkoop komen ook op het tumult af en beginnen zich ermee te bemoeien met als gevolg dat er een mannetje of zes tegen ons begint te tetteren en ons allemaal tegelijk probeert te overtuigen om bij hen een visum te kopen, dat de tuktuk echt niet verder mag EN dat we 80 Baht moeten betalen voor de tuktuk-rit.
Na twee minuten gelul is Tom er klaar mee en verliest enigszins zijn zelfbeheersing en begint te gillen. (termen als “fuck you, klootzakken “ en “I hate that you fucking lie” passeren de revue)
Pam verstaat echter dat Tom roept: “I hate you fucking Thai” en hierop reageert Pam geërgerd naar Tom dat hij geen mensen moet gaan uitschelden met als gevolg dat ook wij in een nutteloze discussie belanden.
Uiteindelijk kiezen we voor de oplossing om het strijdtoneel te verlaten en Tom duwt de vrouw 20 Baht in haar klauwen met de mededeling dat dit het is en gezamenlijk lopen we richting grens; Ze zoeken het maar uit. We verwachten enige weerstand van hen, maar ze hebben zelf ook door dat we in ons recht staan om hun oplichterij te negeren.
Na 200m te hebben gelopen blijken we wel degelijk bij de grens te staan. (later blijkt dat het busstation is verplaatst van zes km van de grens naar 750m van de grens.)
Bij het echte visumkantoor verloopt alles voorspoedig en binnen tien minuten staan we buiten met het felbegeerde visum in onze handen.
De vraag waarom we bij de douane een plotselinge toeslag van 100 Baht bovenop onze $20 dollar moeten betalen stellen we maar niet. Voor mannen met pistolen en chagrijnige gezichten gelden andere regels.
In Cambodja verblijven we tien dagen en is ons hoofddoel Ankor Wat.
Pam is hier al eerder geweest, maar dit stond hoog genoteerd op de verlanglijst van Tom.
De Cambodjanen verrassen ons positief door vanuit hun vaak uitzichtloze situatie zeer vrolijk, opgewekt en humoristisch over te komen. We vinden het oprecht jammer niet langer te kunnen blijven.
Vanuit Cambodja vliegen we morgen naar Maleisie alwaar we na twee dagen Kuala Lumpur onszelf een week "vakantie" cadeau geven door een parelwit strand op een bounty eiland op te zoeken en ons een week te vermaken met luieren, slapen, snorkelen en duiken.
Voor een impressie van reis door Nepal, klik op onderstaande link:
http://youtu.be/RNvnxWCIgi4
Via internet hebben we al in Nederland een vliegticket geboekt voor de reis van Kathmandu naar Bangkok. We vliegen met de Aziatische versie van Ryanair, genaamd Jetstar. Dit houdt helaas wel in dat we een tussenstop maken in Dehli en in totaal een kleine twaalf uur onderweg zijn.
Dit scheelt echter meer dan €200 p.p. dan wanneer we voor een rechtstreekse vlucht zouden kiezen. De keuze voor Jetstar is dus duidelijk.
Op het vliegveld aangekomen is de balie van Jetstar moelijk te vinden (lees: niet) en Tom vraagt bij de balie van Nepal Airlines of zij misschien weten waar Jetstar zijn balie heeft. Er wordt wat meewarrig gekeken en veel in walkietalkies gepraat. Er komt een man in stropdas (dus belangrijk) bij staan en hij geeft aan dat het in orde is en we bij balie twee kunnen inchecken.
De verbazing is groot als hij aangeeft dat we rechtstreeks naar Bangkok vliegen en niet via Dehli. Bij het verkrijgen van de boardingpas wordt de verbazing nog groter. We vliegen niet met Jetstar maar met Nepal Airlines. We vermoeden dat Jetstar failliet is en Nepal Airlines de passagiers heeft overgenomen, echter zien we tien minuten later de vlucht van Jetstar wel op de borden vermeld staan. Een vreemde situatie en we zijn wat sceptisch of alles wel gaat verlopen zoals we gaar zouden willen.
Hierna volgen de pech- en gelukmomenten elkaar in rap tempo op. Onze nieuwe vlucht is niet alleen rechtstreeks, hij vertrekt ook nog eerder.
Hierop besluiten we ons laatste Nepalese geld uit te geven aan koffie in plaats van aan ontbijt.
Helaas gooit een algeheel startverbod in verband met mist roet in het eten en lopen we forse vertraging op. Gelukkig hebben we geen aansluitende vlucht meer te halen dus die stress valt weg.
Door de vertraging en het lange wachten beginnen we honger te krijgen, maar Nepalees geld of dollars om eten te kopen hebben we niet meer voorhanden.
Gelukkig komt de stropdas van Nepal Airlines ons ophalen om ons naar een overheerlijk ontbijtbuffet te brengen ter compensatie voor de opgelopen vertraging; iets waarna de klanten van Jetstar kunnen fluiten. Hadden ze maar niet zo’n goedkoop ticket moeten boeken.
Uiteindelijk vertrekken we vier uur later dan gepland uit Kathmandu, maar komen we een uur eerder en een stuk minder vermoeid aan vanwege de rechtstreekse vlucht.
Na drie dagen Bangkok reizen we per bus door naar Cambodja. Aan de grens kunnen we een visum voor Cambodja regelen. In de Lonely planet en ook op internet lezen we horrorverhalen over oplichting, afgeven van valse visa voor belachelijk hoge prijzen en veel louche mensen die ons onze dollars op ingenieuze manieren afhandig willen maken.
We zijn dus gewaarschuwd en met enige voorzichtigheid stappen we vlak voor de grens de bus uit waar we binnen anderhalve seconde worden aangeklamd door 23 tuktuk-drivers die ons naar de grens willen brengen. We hadden gelezen dat deze rit van zes kilometer ons 80 Baht kost en de vrouw bevestigt dit. Het gaat voorspoedig; hoezo oplichterij en louche praktijken?
Deze gedachte duurt slechts 35 seconden want we zien dat ze van de weg afrijdt en naar een kantoortje rijdt waar ze aangeeft dat we aan de grens geen visum kunnen kopen en hier voor $25 dollar een visum moeten kopen. (oplichterij)
We zijn voorbereid en maken op felle wijze kenbaar dat we hier niet van gediend zijn en dat ze ons naar de grens moet brengen. Ze neemt direct haar verlies en rijdt nog 100 meter alvorens ze aangeeft dat we verder moeten lopen omdat ze niet verder mag rijden. Ook dit weigeren we te geloven.
We hebben in totaal 500 meter van de beoogde zes kilometer gereden sinds we de bus zijn uitgestapt en 80 Baht (twee Euro) betalen voor dit ritje naar een plek ver verwijderd van de grens is iets teveel van geode. We weigeren dan ook te betalen en bieden haar 20 Baht voor de moeite. Hier gaat ze niet mee akkoord en ze wordt vinnig; De heren van de illegale visumverkoop komen ook op het tumult af en beginnen zich ermee te bemoeien met als gevolg dat er een mannetje of zes tegen ons begint te tetteren en ons allemaal tegelijk probeert te overtuigen om bij hen een visum te kopen, dat de tuktuk echt niet verder mag EN dat we 80 Baht moeten betalen voor de tuktuk-rit.
Na twee minuten gelul is Tom er klaar mee en verliest enigszins zijn zelfbeheersing en begint te gillen. (termen als “fuck you, klootzakken “ en “I hate that you fucking lie” passeren de revue)
Pam verstaat echter dat Tom roept: “I hate you fucking Thai” en hierop reageert Pam geërgerd naar Tom dat hij geen mensen moet gaan uitschelden met als gevolg dat ook wij in een nutteloze discussie belanden.
Uiteindelijk kiezen we voor de oplossing om het strijdtoneel te verlaten en Tom duwt de vrouw 20 Baht in haar klauwen met de mededeling dat dit het is en gezamenlijk lopen we richting grens; Ze zoeken het maar uit. We verwachten enige weerstand van hen, maar ze hebben zelf ook door dat we in ons recht staan om hun oplichterij te negeren.
Na 200m te hebben gelopen blijken we wel degelijk bij de grens te staan. (later blijkt dat het busstation is verplaatst van zes km van de grens naar 750m van de grens.)
Bij het echte visumkantoor verloopt alles voorspoedig en binnen tien minuten staan we buiten met het felbegeerde visum in onze handen.
De vraag waarom we bij de douane een plotselinge toeslag van 100 Baht bovenop onze $20 dollar moeten betalen stellen we maar niet. Voor mannen met pistolen en chagrijnige gezichten gelden andere regels.
In Cambodja verblijven we tien dagen en is ons hoofddoel Ankor Wat.
Pam is hier al eerder geweest, maar dit stond hoog genoteerd op de verlanglijst van Tom.
De Cambodjanen verrassen ons positief door vanuit hun vaak uitzichtloze situatie zeer vrolijk, opgewekt en humoristisch over te komen. We vinden het oprecht jammer niet langer te kunnen blijven.
Vanuit Cambodja vliegen we morgen naar Maleisie alwaar we na twee dagen Kuala Lumpur onszelf een week "vakantie" cadeau geven door een parelwit strand op een bounty eiland op te zoeken en ons een week te vermaken met luieren, slapen, snorkelen en duiken.
Voor een impressie van reis door Nepal, klik op onderstaande link:
http://youtu.be/RNvnxWCIgi4
-
25 Mei 2011 - 05:27
Pepijn:
Hangen en wurgen op vliegvelden en grenspassages, het roept herinneringen op maar ik benijd jullie nog niet... ;-)
Geniet van Cambodja, never been there but an amazing story can make the difference in my travelling agenda...!! Have fun! ciao, PS toevallig gisteren (na 4 jaar...) eindelijk een start gemaakt met het 'opruimen' van mijn Nepal pics, mooi om ook die weer eens te zien, incl sabin en hey porter! Die airstrip bij Lukla staat er ook nog op, voor de duikvlucht vanuit de cockpit...: still scary kanary! -
25 Mei 2011 - 05:41
Maaike:
Nou als ik dat zo lees zijn jullie ook wel toe aan een week vakantie!
Geniet er van.
X Maaike -
25 Mei 2011 - 06:38
Sander & Maren:
Wat mooi. Jezelf nu even trakteren op een parelwit strand en dan Bali, Lombok en Gili eilanden als vooruitzicht hebben.
Heel veel plezier in Maleisie, ben benieuwd hoe het is daar.
-
27 Mei 2011 - 11:09
Dagmar:
Hee schraperts,
Wat een mazzel met jullie vlucht! Als je de Lonely Planet al niet meer kan vertrouwen, wie dan wel... Zie jullie al staan bij die grens, een tierende Tom, hihi! Gelukkig is alles goed gekomen, fijne vakantie! Tot mails of whatsapps :-) xx -
27 Mei 2011 - 19:50
Eva:
haha! zeer herkenbaar, oplichting en dan ook nog samen in discussie verzeilen.. klinkt allemaal wel geweldig en foto's van Bangkok staat ook bij ons nog vers in geheugen. Nog steeds stikjaloers, geniet ervan!
x Eva -
28 Mei 2011 - 09:51
Carla Van Der Burg:
Hoi Pam en Tom, knap hoor hoe jullie je handhaven en je niet laten afzetten. Geniet er van, goede reis verder,
groet Carla
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley